จิงเจ๋อเป็นศัพท์สุริยคติที่สามในบรรดาคำศัพท์สุริยคติยี่สิบสี่คำ บนโต่วจื้อติง [24] ดวงอาทิตย์ขึ้นถึง 345° ของลองจิจูดสุริยุปราคา และเทศกาลนี้จัดขึ้นในวันที่ 5-6 มีนาคม ของปฏิทินเกรกอเรียน จิงเจ้อสะท้อนถึงสภาวะการงอกและการเจริญเติบโตของสิ่งมีชีวิตในระบบทางเดินหายใจที่ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงจังหวะ ในช่วงเวลาแห่งการตื่นของแมลง พลังงานหยางจะเพิ่มขึ้นและอุ่นขึ้นทันที ทันใดนั้นฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิก็สั่นสะเทือน น้ำท่วม และทุกสิ่งเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา ผลผลิตทางการเกษตรมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเทศกาลแห่งความอุดมสมบูรณ์ คำศัพท์สุริยจิงเจ๋อมีความสำคัญอย่างยิ่งในการทำฟาร์ม เป็นการตอบรับวัฒนธรรมการเกษตรแบบโบราณต่อฤดูกาลธรรมชาติ

"Zhe" แปลว่า "ซ่อน" แมลงซ่อนตัวอยู่ในดินในช่วงฤดูหนาว "จิง" แปลว่า "ตื่น" ฟ้าร้องฤดูใบไม้ผลิบนท้องฟ้าปลุกแมลงให้ตื่น สิ่งที่เรียกว่า "ฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิทำให้แมลงหลายร้อยตัวตกใจ" หมายถึงช่วงเวลาที่ฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิเริ่มส่งเสียงคำราม ปลุกแมลงจำศีลซึ่งอยู่เฉยๆ ใต้ดินตลอดฤดูหนาว ในวันตื่นแมลงในสมัยโบราณ ผู้คนในบางพื้นที่ใช้กลิ่นหอมและโกฐจุฬาลัมพาสูบบุหรี่ตามมุมทั้งสี่ของบ้านเพื่อขับไล่ "งู แมลง ยุง หนู" และกลิ่นเหม็นอับ เมื่อเวลาผ่านไป มันก็ค่อยๆ พัฒนาไปสู่ธรรมเนียมของ Wake of Waking of Insects และโจมตีคนร้ายเพื่อขับไล่โชคร้ายออกไป นอกจากนี้ยังมีประเพณีต่างๆ เช่น "การคลุมหนังกลอง" "การกินลูกแพร์" และ "การบูชายัญเสือขาวเพื่อแก้ไขข้อขัดแย้ง"

ลักษณะเด่นของคำสุริยคติ Jingzhe คือการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิและความมีชีวิตชีวาของทุกสิ่ง เมื่อพิจารณาจากกระบวนการทางฟีโนโลยีทางธรรมชาติในส่วนต่างๆ ของจีน เนื่องจากช่วงที่กว้างใหญ่ระหว่างเหนือและใต้ เวลาที่ฟ้าร้องในฤดูใบไม้ผลิเริ่มมีฟ้าร้องจะแตกต่างกันไปไม่ช้าก็เร็ว "การตื่นของแมลงเริ่มต้นด้วยฟ้าร้อง" เกิดขึ้นพร้อมกับจังหวะธรรมชาติในบางส่วนของจีนตอนใต้เท่านั้น